Grette Bênnen

Bi Dearemeskisten wit ik un lântse
Wir ider jier grette bênnen yn stean.
Hò faak bin ‘k froeger wol lâns de wei gien
Om nei de bênnen yn ’t lantse te sjean.

Sommers, as jongs oan de westerhemel
Lieg al de son as un reade bal stong,
Gong ‘k lâns  et pâdtse bi Dearemeskisten
Tòt ik et lântse mei de bênnen wer fong.

Lântse mei bloeiende grette bênnen,
Se roekten sò swiet en ’t lân waar sò goêd,
Fier oer de dunen saag ik de hemel,
Yn ’t westen un streep fan un jechte gloêd

Hò graag sou ‘k gean lâns et âde pâdtse,
As ik et nooit wist, dan wit ik et noe,
Noe ik fier fòrt bin, dat un lyts lântse
Mei grette bênnen sò mooi wèze koe.

Grote Bonen

Bij Doodemanskisten weet ik een landje
Waar ieder jaar grote bonen in staan.
Hoe vaak ben ik vroeger wel langs de weg gegaan
om naar de bonen in het land te kijken.

's Zomers, al 's avonds aan de Westerhemel laag,
de zon als een rode bal stond,
ging ik langs het paadje bij Doodemanskisten
tot ik het landje met de bonen weer vond.

Landje met bloeiende grote bonen,
ze roken zo zoet en 't land was zo goed,
ver over de duinen zag in de hemel,
in het Westen een streep van lichte gloed.

Hoe graag zou ik langs het oude paadje,
als ik het nooit wist, dan weet ik het nu,
nu ik ver weg ben, dat een klein landje
met grote bonen zo mooi wezen kon.

Big Beans

I know a little piece of land near Doodemanskisten
Where big beans grow every year.
How often did I go along the road
to look at the beans in the field.

In the summer, already low in the western sky in the evening,
the sun was like a red ball,
I walked along the path near Doodemanskisten
until I found the field with the beans again.

A little piece of land with flowering big beans,
they smelled so sweet and the land was so good,
far over the dunes I saw in the sky,
in the west a stripe of light glow.

How much I would like to go along the old path,
if I never knew, then I know now,
now that I am far away, that a small piece of land
with big beans could be so beautiful.

Tiny van Noord-Bos
Stichting  “Mimmetaal”