Seinpeal
Heag op dune stong de seinpeal.
’t Reinde. En et wear waar kwead.
Heag op de dune stong de seinpeal.
En et jechtse bànde read.
‘k wit net hò et komt dat ik noe
Oan de seinpeal tinke mot.
’t Waait sò hôrd. ’t Is hirst dir buten
en de dêgen binne kort.
’t Is mi, noe ik et dir buten
Reinen, waaien, stormen hear,
Of mi ’t reade jechtse rest joog…
Mar ’t betekende gefear.
Seinpaal
Hoog op het duin stond de seinpaal.
't Regende en het weer was slecht.
hoog op het duin stond de seinpaal.
en het lichtje brandde rood.
'k weet niet hoe het zo komt dat ik nu
aan de seinpaal denken moet.
't waait zo hard. Het is herfst daarbuiten
en de dagen zijn kort.
Het is me, nu ik het buiten regenen,
waaien, stormen hoor,
of het rode lichte me rust gaf.
Maar het betekende gevaar.
Signal post
High on the dune stood the signal post.
It was raining and the weather was bad.
High on the dune stood the signal post.
And the light burned red.
I don't know why I now
have to think of the signal post.
The wind is blowing so hard. It's autumn outside
And the days are short.
It seems to me, now that I hear it raining,
Blowing, storming outside,
As if the red light gave me peace.
But it meant danger.
Harlinger Courant 16-12-1947
De Toer januari 1966
Stichting “Mimmetaal”